U Vojvodini pod zaštitom su sledeća područja koja nazivamo Specijalni rezervati prirode (skraćeno - SRP): SRP „Deliblatska peščara“, SRP „Obedska bara“, SRP ,,Okanj bara", SRP „Ludaško jezero“, SRP „Carska bara“,  SRP „Gornje Podunavlje“, SRP „Koviljsko - petrovaradinski rit“, SRP „Pašnjaci velike droplje“, SRP „Slano Kopovo“, SRP „Karađorđevo“, SRP „Zasavica“, SRP „Selevenjske pustare“, SRP „Kraljevac“ i SRP „Bagremara“.

SRP „Deliblatska peščara“

SRP „Deliblatska peščara“ nalazi se u jugoistočnom delu Vojvodine. Ona predstavlja najveću evropsku kontinentalnu peščaru. Prostorno se nalazi u opštinama: Alibunar, Vršac, Bela Crkva i Kovin. Pod zaštitom je od 1977. godine. Površina prirodnog dobra iznosi 34.829 ha.

Debele naslage peska i izraženi dinski reljef rezultat su geoloških procesa koji su se dogodili tokom pleistocena. Karakterističan reljef i pedološka podloga, specifična klima i izrazit nedostatak površinskih voda uslovili su formiranje peščarskih, stepskih i šumskih ekosistema, sa jedinstvenim mozaikom životnih zajednica i tipičnim predstavnicima flore i faune.

Deliblatska peščara odlikuje se bogatom florom sa preko 900 vrsta i podvrsta. Zbog svoje očuvane prirode obiluje prirodnim retkostima, reliktima i endemima. Dugogodišnjom zaštitom peščare očuvale su se mnoge ugrožene biljne vrste među kojima treba istaći banatski božur, Pančićev pelen, Degenovu kockavicu, šerpet i karakteristično peščarsko smilje.

Od retke faune ističu se vrste stepskih staništa: pustinjski mravi, endemska vrsta insekta, stepski smuk, tekunica, stepski skočimiš, stepski soko i dr.

Kao najveća oaza peščarsko – stepske i šumske vegetacije u Panonskoj niziji, SRP „Deliblatska peščara“ predstavlja jedan od najvažnijih centara biološke raznovrsnosti Evrope i najznačajnije stepsko područje u Srbiji.

SRP „Slano kopovo“

SRP „Slano kopovo“ nalazi se u blizini Novog Bečeja i reke Tise. Predstavnik je jedne od poslednjih slanih bara na slatinama Srbije. Prostorno se nalazi u opštini Novi Bečej. Zaštita je uspostavljena 2001. godine, na površini od 976 ha.

„Slano kopovo“ je jedno od četiri slana jezera nastalo u bivšem meandru reke Tise. Tisa je tokom prošlosti često menjala svoj tok i za sobom ostavljala brojne meandre. Jedan od takvih je i paleomeandar u čijem se najdubljem delu nalazi slano jezero «Slano kopovo“.

Specijalni rezervat prirode „Slano kopovo“ predstavlja centar biološke raznovrsnosti i reprezentativan je primer slatinskog staništa. U„Slanom kopovu“ preovlađuje slatinska vegetacija vezana za solončake. Kako je zemljište slano, i voda u jezeru je slana; u prostoru jezera žive karakteristične vrste prilagođene na prisustvo soli u vodi i podlozi (halofite). Najznačajniji biljni predstavnici slatinske vegetacije su: caklenjača, jurčica i panonska jurčica.

„Slano kopovo“ značajno je stanište ptica u Srbiji. Na njemu se, između ostalih, gnezdi sabljarka i morski žalar. Pored gnezdarica, rezervat je jedinstvena selidbena stanica tokom zimskog perioda za mnoge migratorne vrste ptica poput: ždrala, šljukarice, patke i guske.

Od predstavnika sisara na ovom području značajni su tekunica, patuljasti miš i stepski tvor.

Pored prirodnih vrednosti Specijalnog rezervata prirode „Slano kopovo“ ukupnom prostoru doprinosi i crkva Arača koja je sagrađena krajem XII ili početkom XIII veka.

SRP „Zasavica“

SRP „Zasavica“ nalazi se na području Mačve, istočno od reke Drine i južno od Save. Dužina ovog vodotoka je preko 33 km, a njegova širina dostiže 80 m. Prostorno se nalazi u opštinama Sremska Mitrovica i Bogatić. Zaštita je uspostavljena 1997. godine, na površini od 1.821 ha.

Osnovna uloga rezervata je očuvanje prirodnog vodotoka karakterističnog za ravničarske predele, kao i zaštita vlažnih staništa, u kojima je očuvano bogatstvo biološke raznovrsnosti.

Floru rezervata čini oko 700 vrsta viših biljaka. Najznačanije biljne vrste su beli i žuti lokvanj, aldrovanda, testerica, močvarna kopriva i jezičasti ljutić.

Od 21 vrste riba, posebno mesto zauzima crnka. Zasavica je jedino od dva evidentirana stanište u Srbiji ove, skoro iščezle vrste. U rezervatu od vodozemaca živi 13 vrsta i 14 vrsta gmizavaca. Fauna ptica broji 185 vrsta od kojih se izdvaja bela senica, čapljica i patka njorka. Od oko 30 vrsta sisara posebnu pažnju pobuđuje evropski dabar koji je pre nekoliko godina vraćen na Zasavicu i Obedsku baru.

Pored pomenutih prirodnih vrednosti, ovaj rezervat je postao poznati centar za očuvanje autohtonih rasa domaćih životinja. Danas se u njemu gaje podolsko goveče, balkanski magarac, i svinja, lasasta mangulica.

SRP „Selevenjske pustare“

SRP „Selevenjske pustare“ nalazi se na severu Vojvodine, uz samu državnu granicu sa Mađarskom. Prostorno se nalazi u opštinama Subotica i Kanjiža. Rezervat čini deset odvojenih celina. Zaštita je uspostavljena 1997. godine, na površini od 1.850 ha.

Područje rezervata obuhvata lesnu terasu Tise i istočni obod Subotičke peščare. Blizina podzemnih voda i konfiguracija terena uticali su da se u rezervatu stvori mozaik vlažnih i suvih staništa. Pored zaslanjenih terena, prostor povećava raznovrsnost predela i ekosistema.

Zbog svojih specifičnosti Selevenjske pustare predstavljaju pravu riznicu biljnih vrsta slatinskih, peščarskih, tresetnih i stepskih staništa. U rezervatu se izdvajaju 22 zaštićene i strogo zaštićene biljne vrste. Peščarski šušuljak je jedino stanište u Selevenjskoj pustari u Srbiji. U rezervatu se mogu videti peščarska perunika, morski trozubac, kasna salančica i dr.

Zaslanjene močvare i močvarne livade stanište su retkih ptičijeh vrste, naročito šljukarica. Pored prirodnih vrednosti, u neposrednoj blizini Rezervata postoje brojna arheološka nalazišta između ostalog ostaci srednjevekovne crkve.

Specijalni rezervat prirode „Carska bara“

Prostor u samom međurečju Tise i Begeja predstavlja jedan od najočuvanijih banatskih ostataka poplavnih područja ove dve reke. Na ušću nekadašnjeg toka reke Begej u Tisu očuvane su karakteristike prirodnih vrednosti i fenomena iz prošlosti.

Na zaštićenom području SRP „Carska bara“ uspostavljeni su režimi zaštite I, II i III stepena, ukupno zaštićene površine koja iznosi 4726 ha.

U okviru Rezervata poznato je oko 500 biljnih vrsta, od čega su najnovijim terenskim istraživanjima utvrđene 24 biljne zajednice sa 264 vrste i 13 podvrsta panonskog, pontskog, mediteranskog i kontinentalnog flornog elementa, sa izraženim endemizmom i reliktnošću, od kojih je 27 biljnih vrsta i podvrsta zaštićeno na nacionalnom i međunarodnom nivou koje daju specifično obeležje ovom području. Prostori poput SRP «Carska bara» čuvaju u sebi čitav niz strogo zaštićenih i zaštićenih predstavnika entomofaune, ugroženih i retkih vrsta. Zabeleženo je 27 vrsta insekata od nacionalnog i međunarodnog značaja. Raznovrsnost faune riba se ogleda u 20 vrsta. Zbog svog značaja, prostor od 9.300 hektara, sa Rezervatom kao najznačajnijim delom, proglašen je 2000. godine područjem od međunarodnog značaja za ptice - Important Bird Area, pod nazivom «Carska bara», a 2009. godine je prošireno na 11.570 hektara. Fauna sisara je zahvaljujući raznovrsnosti staništa još uvek bogata i raznovrsna. Njeno bogatstvo i vrednost ogleda se u velikom broju retkih i ugroženih vrsta.

www.carskabara.rs